[ΕΚΤΟΣ ΚΛΙΜΑΤΟΣ]

Παράξενη μαγεία. Η αίσθηση του κουρασμένου, του άβολου και του εκτός έδρας αντικαταστάθηκε γρήγορα από τη μέθη της συναναστροφής και της επερχόμενης οικειότητας. Ακόμα πιο μεθυστικά ήταν τα πλατάνια του βουνού και οι απόμακρες φωνές. Σ’ έναν τόπο όπου οι ήχοι και οι μυρωδιές σου φέρνουν στο νου πράγματα γνώριμα, πράγματα όμορφα και άσχημα που έχεις ζήσει παλιά. Εκεί που το ένα ταξίδι ξεκινάει τη στιγμή που το άλλο τελειώνει. Εκεί που η σκιά των δέντρων αποκτάει άλλη διάσταση. Εκεί που η σκιά αποκτάει διπλή έννοια. Εκεί που τα φαντάσματα δεν υπάρχουν, αλλά όλα βοηθούν στο να ξανάρθουν, όσο κι αν δεν έχουν θέση. Ή μήπως έχουν...;
Τελείωσε γρήγορα, όπως οτιδήποτε ωραίο.
Καταδίκη! Γαμημένη αντίστροφη αναλογία ανάμεσα στην ευτυχία και τη διάρκεια.

ΥΓ. Για μια ακόμα φορά, το post αφιερώνεται στο πολιτιστικό camping της Κρήτης (Αστρίτσι, ορεινό Ηράκλειο). Θέλω να πιστεύω πως η έλλειψη σημείων ζωής από τους διοργανωτές οφείλεται στο άκυρο της χρονικής περιόδου. Ας σταματήσω να γίνομαι πιεστικός…