Κύτταρο, 30/3/08

Περίμενα πως το club θα είναι ασφυκτικά γεμάτο· τόσο γεμάτο, που ψιλοξενέρωνα με την ιδέα να πάω στη συναυλία. Ήμουν σε mood για λίγο πιο χαλαρή φάση. Ίσως έφταιγε και το γεγονός ότι δεν είχα παρέα για να πω καμιά μαλακία, να περάσει η ώρα. Τελικά όμως, ο χώρος δεν ήταν ενοχλητικά γεμάτος. Υπήρχε ένα αρκετά άνετο σημείο στον εξώστη, το οποίο και καβάτζωσα. Το θετικό του ήταν ότι βρισκόταν κοντά στο μπαρ και κοντά στην κονσόλα. Το αρνητικό του ήταν ότι ήταν πέρασμα, οπότε κάθε λίγο και λιγάκι, περνούσε κάποιος ή κάποια από μπροστά μου, κόβοντάς μου έτσι στιγμιαία τη θέα του συγκροτήματος. Οι Misuse, που εμφανίστηκαν πρώτοι, έπαιξαν πολύ ωραία. Το προηγούμενο βράδυ της συναυλίας έτυχε να δω ένα παλιό μου φίλο ο οποίος μου έδωσε πληροφορίες σχετικά με το συγκεκριμένο group. Ήμουν ήδη θετικά προκατειλλημένος, άρα δεν ήθελα και πολύ για να γουστάρω. Αργότερα, βγήκαν στη σκηνή τα 7 μέλη των Zion, με πολλά έγχορδα, αλλά και εξαιρετικές φωνές που έκαναν τη μεγάλη διαφορά. Ένιωθες ότι ο τραγουδιστής δε χρειάζεται μικρόφωνο! Καταπληκτικός.

Στο τέλος κάθε μακρόσυρτου τραγουδιού ακολουθούσε μακρόσυρτο, ενθουσιώδες χειροκρότημα από το κοινό. Κατά τη διάρκεια των τραγουδιών, άκουγες άτομα από τον κόσμο να «επιπλήττουν» φασαριόζους τύπους, ενώ δεν έλλειψαν και ορισμένα γαμοσταυρίδια σε κάποιους που επέμεναν ακατάπαυστα να το παίζουν παράσιτα. Κλιμάκωση της συναυλίας δεν υπήρξε ιδιαίτερη. Αντίθετα, το μοτίβο ήταν αρκετά όμοιο καθόλη τη διάρκεια των δύο ωρών που το group βρισκόταν μπροστά μας. Όταν ο τραγουδιστής μας αποχαιρέτισε για πρώτη φορά, ελάχιστος κόσμος κουνήθηκε από τη θέση του. Οι Zion δεν άργησαν να ξαναβρεθούν επί σκηνής. Μέσα σε μεγάλο ενθουσιασμό του κοινού, ξεκίνησαν ένα ακόμα τραγούδι κι έφυγαν μετά το τέλος του. Το δεύτερο encore δεν άργησε, επίσης. Από την αρχή όμως, τα πράγματα φαίνονταν ύποπτα. Αντί να πουν ένα ακόμα (σωστό) τραγούδι, ξεκινούν το ‘Hang to each other’! Σαν απαγγελία έμοιαζε! Αντί να μας φτιάξουν με ένα ακόμα από τα περίεργα τραγούδια τους, μας ξενέρωσαν με μια σύγχρονη εκδοχή του ελεεινού ‘Give peace a chance’. Γαμώ το χιππισμό μου, γαμώ! Αυτή ή άθλια φάρα έχει κατακλύσει τον κόσμο! Anyway, σταματάω το κράξιμο γιατί στο τέλος θα αποκομίσετε λάθος εικόνα για ένα live το οποίο ήταν μια χαρά.

Ενημερωτικά: το Μάιο καταφθάνουν εν Ελλάδι οι Shellac και η PJ. Θα το υπενθυμίσω αρκετές ακόμα φορές...