Gagarin, 19/01/08
Η κατάσταση αυτού του ανθρώπου είναι αξιοθαύμαστα δραματική. Κατ’ αρχάς, αν αθροίσεις τα χρόνια των υπόλοιπων μελών του group, δε φτάνουν τα δικά του χρόνια. Εξακολουθεί όμως, ο κωλόγερος, να βγαίνει επί σκηνής και να νιαουρίζει. Χρειάστηκαν 5 λεπτά τζαμαρίσματος από τα υπόλοιπα μέλη, μέχρι να αποφασίσει ο κύριος Mark να μας κάνει τη χάρη ν’ ανέβει στη σκηνή. Ντυμένος όπως «αρμόζει» στην προχωρημένη του ηλικία, αλλά ταυτόχρονα φορώντας μαύρα δερμάτινα γάντια (!), άρπαζε όποιο μικρόφωνο του κατέβαινε και (υποτίθεται πως) τραγουδούσε. Αλλά αυτό σημαίνει Fall και Mark Smith... Η αλήθεια είναι ότι το group βγήκε πολύ δυναμικά και για τα πρώτα 15 λεπτά έπαιζε μανιασμένα. Σ’ αυτό βέβαια συνέβαλε και η επιλογή των πρώτων τραγουδιών. Γενικά πάντως, όλη η συναυλία είχε τραγούδια που τραβιόντουσαν αρκετά παραπάνω από την κανονική τους διάρκεια και μάλιστα με ένα σχετικά μονότονο τρόπο, ικανό να σε τριπάρει πολύ ωραία, αν τον ακολουθούσες. Το ‘Sparta FC’, το τραγούδι που βάζω στοίχημα πως περίμενε ένα μεγάλο μέρος του κοινού, ειπώθηκε αρκετά νωρίς, με την Ελενίτσα φέτος να καταδέχεται να μας απειλήσει σχετικά με την αλλαγή της όταν της δώσουμε κάτι να σφάξει... Ακούστηκαν περισσότερο τραγούδια από τα 3 τελευταία album, εκτελεσμένα γαμάτα, αλλά ενώ η ποιότητα ήταν εξαιρετική, η ποσότητα ήταν ελάχιστη. Κάτι λιγότερο από μια ώρα άντεξε ο άθλιος στη σκηνή, μέχρι που αρκέστηκε σε ένα απλό και τετελεσμένο ‘Thank you, good night’. Όσο βρισκόταν μπροστά μας, άλλοτε τραγούδαγε και άλλοτε γυρόφερνε πάνω-κάτω-δεξιά-αριστερά στη σκηνή και στα παρασκήνια, σα χαμένος, πειράζοντας μάλιστα τα volume των μηχανημάτων, καθώς και τα ίδια τα όργανα που έπαιζαν οι άλλοι. Σου προκαλούσε την επιθυμία να του απευθύνεις ένα «Άντε γαμήσου, ρε σιχαμένε, τραγούδα για δυο ώρες ακόμα!», συνοδευόμενο από τις κατάλληλες χειρονομίες.
Κόσμος πολύς δεν παραβρέθηκε και πιστεύω πως, κατά κάποιο τρόπο, έχασαν οι φίλοι των Fall που δεν ήρθαν. Δεν πειράζει όμως· λογικά τον επόμενο χρόνο ο αχαΐρευτος θα μας ξανάρθει, ίσως με νέες δουλειές. Until then, μην ξεχνάτε επικείμενα συναυλιάκια, με κυριότερο αυτό των GvsB.
Kill the 3x bass expansion unit!
3 σχόλια:
Η περιγραφή σου δε διαφέρει πολύ από την -προ ολίγων ετών- εμφάνιση του παλιόγερου στο club22. Τότε μάλιστα είχε εμφανιστεί γύρω στα 40 λεπτά. Παρ' όλα αυτά δε του κρατάω κακία. Φεύγοντας τότε από τη συναυλία θυμάμαι ότι είχα ανάμικτα συναισθήματα. Κάτι μεταξύ θυμού και μιας παράξενης ευθυμίας. Χαλάλι του, είναι ο πιο δύστροπος άνθρωπος στο χώρο του αλλά τί να κάνουμε αφού μας αρέσει.
Υ.Γ. Δυστυχώς λόγω προσωπικών θεμάτων δε κατάφερα να παρευρεθώ προχτές. 1 ωρίτσα λάιβ fall δε θα με χάλαγε καθόλου!
Ρε φίλε σορρυ που δεν διαβασα το προσωπικό σου μπλογκ πριν στη πέσω στο αβασάνιστα...
Παρόμοια σχόλια άκουσα κι από τον simeon.
Όταν έκλεισε την performance μ΄ αυτό το ξερό «good night», γύρισα στον mezcalin, με αρκετό θυμό μπορώ να πω, και του είπα: «Τελευταία φορά που ήρθα να τον δω live». Φευ… Χθες το βράδυ, μετά από ένα χαλαρωτικό μπανάκι και μια καλή δόση από αγαπημένα μου και άλλα κομμάτια του σκατόγερου, ξαπλωμένος στη ζέστα του κρεβατιού μου, αναθεώρησα γρήγορα και σας λέω εκ προοιμίου ότι θα είμαι ο πρώτος που θα ξεσηκώσω πάλι όσους πιστούς, όταν με το καλό θα ξαναροβολήσει προς τα μέρη μας… Μετά, έκλεισα τη λάμπα δίπλα μου και με την καλύτερη δυνατή διάθεση κοιμήθηκα σαν πουλάκι, σε αντίθεση με πολλούς άλλους (μπηχτή προς tragedian) που τους έκατσε πολύ βαρύ το –6,17%… Τα’ χα πει εγώ στο ΤΙ αλλά με είχαν ρίξει στα λιοντάρια της tragedian arena…
Δημοσίευση σχολίου